Dag 64: Chitwan National Park

We lopen door de straten van Sauraha. Het straatbeeld lijkt gebruikelijk Nepalees. We delen de weg met andere voetgangers, fietsers, riksja's, vrachtwagens, bussen, koeien en... OLIFANTEN?!? We kijken er vreemd van op om zo'n kolos, bestuurd door zijn mahout, tussen de andere weggebruikers te zien. Voor de lokale inwoners is het de orde van de dag.

Het nationale park Chitwan is dé reden waarom toeristen dit gebied bezoeken. Het park is ruim 900 vierkante kilometer groot, en bevat een variëteit aan wildlife. 's Ochtends verkennen we het park te voet, onder begeleiding van een verplichte gids. "This is your guide. He is very experienced: he was attacked by a tiger last year!" Met deze geruststellende woorden gaan we op pad.

Onze gids loopt voorop. In de dichtbegroeide jungle schrikt hij telkens zichtbaar bij elk geluid dat door een beest zou kunnen worden veroorzaakt. We dachten nog dat hij een grapje maakte toen hij zei: "Maybe we have to run a little, maybe we have to hide a little, maybe we have to climb into a tree." Blijkbaar is deze jungletocht gevaarlijker dan hij lijkt...

Uiteindelijk zien we tijdens onze wandeling krokodillen, apen, een beer (bahloe), een grote slang, herten en een neushoorn. Geen slechte score, vinden we zelf. En gelukkig zonder te hoeven rennen, verstoppen of klimmen.

De temperatuur is inmiddels gestegen tot een graad of 40. Buiten het park bestellen we een koud drankje. Vreemd genoeg hangt er in het restaurantje een vergeelde foto aan de muur van Katja Schuurman met een Nepalees kindje. En de menukaart bevat hier tot onze verbazing naast de Nepalese lekkernijen ook "Patatje Oorlog". Zou dit het werk van Katja zijn geweest?

Aan het einde van de middag gaan we opnieuw het park in. Gezeten op een olifant dit keer! Het idee hierachter is dat olifanten de geur van mensen verhullen, waardoor je wildlife veel dichterbij kunt naderen. Dat blijkt waar te zijn, wanneer we twee neushoorns - moeder met jong - op enkele meters afstand kunnen bestuderen. Ze trekken zich niets aan van onze aanwezigheid. Een bijzondere ervaring om deze 2-tonners vanaf een 4-tonner te bekijken!

Wat ze ons van tevoren niet vertelden is dat een rit op een olifant een bijzonder oncomfortabele ervaring is. Na anderhalf uur hobbelen, botsen en door de takken van de jungle te zijn gesleurd, zijn we letterlijk bont en blauw. We zijn blij wanneer we weer vaste grond onder onze voeten hebben.

Achteraf drinken we een Gorkha-biertje (dat de toepasselijke slogan "dedicated to the brave" draagt) met uitzicht op de jungle. De majestueuze berglandschappen en koude temperaturen van het Annapurna Circuit lijken inmiddels een andere wereld.